Anders dan in het Engels of het Frans, gebruiken we in het Nederlands tangconstructies.
Een tang ontstaat van zodra u twee woorden die grammaticaal samen horen, uit elkaar haalt, zoals in ‘Wij hebben elkaar gisteren nog gesproken.’
Met tangconstructies is niets mis zolang u niet te veel woorden plaatst tussen de twee woorden die samen horen, zoals in deze zinnen:
- Voor de berekening van uw premie, mag u enkel de facturen die minder dan één jaar oud zijn en die door een geregistreerde aannemer uitgeschreven zijn, meetellen.
- Het door de appellante aangehaalde alternatieve scenario, met name wonen in Antwerpen en de kinderen naar school brengen in Mechelen, zal hier, gezien het drukke beroepsleven van beide partijen, geen geschikte oplossing bieden.
Door de veelheid aan woorden geraakt de tang overspannen.
Vooral juristen schrijven overspannen tangconstructies omdat ze zo alle gewenste informatie ondubbelzinnig bij het kernwoord kunnen plaatsen.
Dat komt omdat juristen nauwkeurig alle nuances willen weergeven. Ze willen voorkomen dat hun boodschap onvolledig is of verkeerd geïnterpreteerd wordt.
Groot nadeel is dat uw lezer al uw gebalde informatie moet onthouden, tot u de tang sluit. Dat lukt hem vaak niet.
Daarom kunt u overspannen tangconstructies best vermijden. Bijvoorbeeld door uw zin op te splitsen in meerdere zinnen waartussen u heldere verbanden legt. Of door uw informatie mee te geven in korte bijzinnen, zoals hier:
Voor de berekening van uw premie mag u alleen facturen meetellen die minder dan één jaar oud zijn en uitgeschreven zijn door een geregistreerde aannemer.
Uw voordeel:
- uw lezer onthoudt uw boodschap beter
- uw lezer hoeft uw tekst maar één keer te lezen
- uw tekst verliest zijn logge structuur, oogt moderner en leest een stuk prettiger